En dan begint de puzzel pas.

Ondersteuning is niet te leveren in een standaard pakket, geen mens – en daarmee geen diagnose- is hetzelfde. Wat een diagnose voor iemand betekend en hoe dit werkt hangt mede af van iemands  karaktereigenschappen en opvoedingspatronen. De problemen die een diagnose veroorzaakt zijn vaak wel universeel.

Prikkels (horen, voelen, ruiken, zien en proeven) komen bij mensen met autisme of bijvoorbeeld AD(H)D, HSP intenser binnen. De verwerking hiervan vraagt veel aandacht en energie. Dit kan leiden tot een worsteling met dagelijkse activiteiten en sociale interacties ( b.v. communicatie, extremen in sociaal contact, te open, te kwetsbaar of juist te gesloten).

Wanneer mensen dreigen vast te lopen -of al vastgelopen zijn-  vind ik het belangrijk om aan te sluiten.  Door naast iemand te gaan staan kijken we  samen vanuit zijn of haar perspectief naar het geheel: de situatie, behoeften, persoonlijkheid, eigenschappen, ervaringen en diagnose. Van daaruit zoeken we samen naar wat helpend is.

Centraal voor mij staat de werking en bewustwording van je eigen diagnose. Hoe ga je ermee om? Hoe communiceer je met je naasten?  Hoe herken je grenzen? Door samen niet alleen jouw mogelijkheden maar ook je kwetsbaarheden en die van de omgeving in kaart te brengen.

Vanuit samenwerking en begrip kunnen mensen elkaar verstaan en begrijpen. Dit vraagt tijd, vertrouwen en betrokkenheid.

“Niet doen komt vaak voort uit anders kijken, het niet begrijpen, niet kennen, het niet weten hoe of het niet (meer) kunnen. De kunst is dan te ontdekken, hoe het wel lukt en wat -en wie- je daarvoor nodig hebt”.

Mijn missie is om de ondersteuning zo vorm te geven dat er begrip en ruimte ontstaat om te bouwen aan bewustwording van eigen identiteit, grenzen, communicatie, samen zoeken we naar een balans die bij jou past met aandacht voor jou en je omgeving.